نام و نام خانوادگی:رعنا مرادیان تهرانی

عنوان پایان نامه:

درمان ملانومای متاستاتیک ریه با  استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بیان کننده فاکتور آنتی آنژیوژنز  TSP-1در  مدل موش C57BL/6

 استادراهنما:

دکترمهدی نورالدینی، دکتر رسول صالحی، دکتر جواد وردی

استادمشاور:

دکتر بهرنگ علنی، دکترمرتضی سلیمیان، دکتر علیرضا فرخیان

استاد داور :

دکتر حسین خان احمد ، علوم پزشکی اصفهان

دکتر محمدرضا شریفی ، علوم پزشکی اصفهان

دکتر طاهره مازوچی ، علوم پزشکی کاشان

دکتر ابوالفضل اعظمی ، علوم پزشکی کاشان

مکان و زمان ارائه:یکشنبه 22/7/97 ساعت 13 دانشکده پزشکی سالن طبیب

چکیده:

مقدمه: ملانوما بدخیم ترین نوع سرطان پوست است که نسبت به روشهای درمانی رایج مقاوم می باشد. اغلب بیماران مبتلا به این سرطان با متاستاز پیش آگهی خوبی نداشته و اکثراً با متاستاز به ارگان های مختلف بخصوص ریه از بین می روند. آنژیوژنز نقش مهمی در پروسه متاستاز دارد و مهار این پروسه می تواند به عنوان یک روند درمانی مورد توجه قرار گیرد. یکی از نواحی3  تکراری ترومبوسپوندین-1(TSP-1)بنام (3TSR)  3- terminal strand repeatدارای خواص آنتی آنژیوژنزی می باشد و  سلول های اندوتلیالی را مورد هدف قرار می دهد. امروزه سلول های بنیادی مزانشیمی  مشتق از بافت چربی انسانی (Human Adipose Drived Mesenchymal Stem Cell)(hAD –MSC)به دلیل خواص منحصر بفرد شان مانند  تمایل حرکت به سمت بافت آسیب دیده،  بافت سرطانی و التهابی (homing) و همچنین عدم تحریک سیستم ایمنی میزبان بعنوان یک ابزار جدید، جهت انتقال عوامل درمانی  به سلول های توموری  مورد توجه می باشد. وکتورPiggyBac  (PB)یک وکتور ترانسپوزونی است که  می تواند در سیستم های پستانداران به جای وکتور های ویروسی که محدودیتهای زیادی دارند بکار روند. این وکتور ها دارای ظرفیت حمل بالا هستند  و از سیستم cut-and-pasteجهت انتقال فاکتور مورد نظر استفاده می کنند.هدف از این مطالعهبررسی پتانسیل درمانیhAD -MSC مهندسی شده با فاکتور TSP-1  توسط وکتور ترانسپوزونی  PB در ملانوما می باشد

 

مواد و روش کار: در شرایط درون تنی( in vivo) ،hAD-MSCمهندسی شده به موشهای C57BL/6  از طریق ورید دمی تزریق گردید. بیست روز پس از تزریق، میزان آنژیوژنز با استفاده از آنتی بادی CD31و میزانactivated T.Cellبا استفاده از آنتی بادی CD25و متدایمنوهیستوشیمی بررسی گردید. همچنین ارزیابی تعداد ندول های ایجاد شده در ریه ها و میزان آپوپتوز از طریق تست تانل انجام شد .ارزیابی میزان بیان پروتئین های Bax , Bcl2, TSP-1با استفاده از تکنیک وسترن بلات و بررسی میزان بقای موشها نیز بااستفاده از روش آماری Prism  مورد مطالعه قرار گرفت.

نتایج: نتایج نشان دادند استفاده از hAD-MSC_.TSP-1در گروه درمانی  نسبت به گروههای دیگر بطور معنی داری میزان آنژیوژنز، تعداد نودول ها و میزان بیان Bcl2  کاهش و بدنبال افزایش میزان بیان, TSP-1، میزان بیان Bax,میزان بقاءو activated T.Cellافزایش داشته است .همچنین نتایج نشان داد میزان آپوپتوز بطورمعنی داری افزایش  داشته است . 

بحث: hAD-MSC+PB_.می تواند بطور موثر به عنوان یک ابزار کارآمد جهت حمل عوامل درمانی مانند ژنها در درمان سرطان در بسیاری از موجودات بخصوص پستانداران مورد استفاده قرار گیرد . همچنین hAD-MSC-PB +TSP-1می تواند به عنوان یک سلول مهندسی شده از طریق  مهار آنژیوژنز، القاء آپوپتوز ، افزایش بقای عمر  و کاهش تعداد ندولهای سرطانی ، در درمان ملانوما بکار رود.

کلمات کلیدی: ملانوما، ژن درمانی، سرطان، سلول های بنیادی مزانشیمی، ترومبوسپوندین-1، وکتورPiggyBac