نام و نام خانوادگی: محمدرضا بهرامی

عنوان پایا­ن­ نامه: بررسی اپیدمیولوژیک زخم پای دیابتی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان سال 97

اساتید راهنما: خانم دکتر منصوره مومن هروی، خانم دکتر مائده نجفی­ زاده

استاد مشاور:  آقای دکتر حمیدرضا گیلاسی

مکان و زمان ارائه پایان ­نامه: تالار حکیم دانشکده پرشک 2/11/98 ساعت 12:30

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مقدمه

پای دیابتی یکی از جدی ترین عوارض مزمن بیماری دیابت است که در صورت عدم کنترل موجب معلولیت و کاهش شدید کیفیت زندگی به دنبال قطع عضو می­شود ولی با مداخلات راحت وارزان  قابل پیشگیری است. پیشگیری از زخم پای دیابتی بسیار مهم است زیرا علاوه بر موربیدیتی و مورتالیتی بار مالی سنگینی دارد. این مطالعه به منظور تعیین اپیدمیولوژی زخم پای دیابتی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 97 طراحی گردید.

مواد وروش ها

این مطالعه توصیفی روی 125 بیمار پای دیابتی بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1397 انجام گرفت. پس از اخذ مجوز از معاونت پژوهشی دانشکده پزشکی، پرسشنامه­ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، سوابق بیمار، مشخصات زخم پا، یافته­های پاراکلینیک و درمان بیمار با مرور پرونده پزشکی بیماران تکمیل گردید، اطلاعات وارد  نرم­افزار(17)SPSSشد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و نتایج به صورت آمار توصیفی ارائه گردید.

نتایج

از بین 125 نفر مبتلا به زخم پای دیابتی بستری شده 84 نفر آن ها مذکر و 41 نفر مونث بودند. میانگین سنی بیماران 85/11 ± 78/60 ،اکثریت بیماران در گروه سنی 70-51 سال(64%)بودند. میانگین طول مدت بستری 62/12 ± 42/8 و بیشترین طول مدت بستری مربوط به گروه کمتر از 10 روز (6/49 %) بود. اکثریت افراد مورد مطالعه بیش از 15 سال مبتلا به دیابت بودند( 8/28 %) و میانگین طول مدت دیابت 59/13 ± 12/8  سال بود. بیشترین محل زخم در انگشتان پا(8/48 %) و پس از آن در پاشنه پا (8%) بوده است. بیشترین علائم در بیماران مورد مطالعه به ترتیب ترشح( 2/23 %)،تورم (8/12 %)،اریتم (8/8 %) ودرد (8/8 %) بود.

بیشتر بیماران دارای شمارش گلبول های سفید در محدوده (4000-10000)  بودند (4/82 %) و میانگین گلبول های سفید خون 74/8 ± 48/3 بود.بیشتر بیماران CRPافزایش یافته داشتند(8/64 %)و میانگین CRP
 68/28 ± 79/29 بود.بیشتر بیماران دارای کراتینین (Cr)کمتر از 1.5 بودند(8/72 %)و میانگین کراتینین 99/1 ± 75/1 بود.درصداستئومیلیت در MRIبیماران 32 % بود. درصد  آمپوتاسیون در بیماران 2/19 % و شایعترین انتی بیوتیک های مورد استفاده به ترتیب سیپروفلوکساسین (8/64 %)، مروپنم (8/60 %) و کلیندامایسین ( 52 %) بودند.

نتیجه گیری

بیشتر بیماران در سنین بالای 50 سال و مرد بودند و طول مدت ابتلا به دیابت بالای 15 سال بود. شایعترین محل زخم پا پاشنه بود و 2/19 % آمپوتاسیون داشتند.با توجه به میزان بالای آمپوتاسیون توصیه به آموزش بیماران جهت مراقبت از پا وکنترل قند خون و درمان سریع زخم پای دیابتی برای پیشگیری از آمپوتاسیون پا توصیه می­گردد.